Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a także Polska Norma PN-87/B-02151/02, to podstawy prawne, które określają, na jakich zasadach powinna obywać się ochrona przed hałasem i drganiami. Zgodnie z rozporządzeniem, budynek oraz urządzenia z nim związane muszą być wykonane w taki sposób, aby użytkownicy budynków, oraz ludzie w ich sąsiedztwie nie byli narażeni na hałas o poziomie zagrażającym ich zdrowiu. Jeżeli budynek jest umiejscowiony w miejscu, gdzie narażony jest na zbyt wysoki poziom hałasu lub drgań, powinny być zastosowane skuteczne zabezpieczenia. W związku z wymienionymi wytycznymi niezbędne jest wykonywanie pomiarów hałasu przed rozpoczęciem prac budowlanych.
Obowiązujące normy hałasu
Dyrektywa unijna dotycząca hałasu 2002/49/WE, a także normy sanitarne stosowane rozporządzenia określają, że równoważny poziom dźwięku A, który przenika do pomieszczeń mieszkalnych, pochodzący ze wszystkich zewnętrznych źródeł hałasu, nie powinien przekraczać 40 dB w ciągu dnia – w godzinach od 6 rano do 22 w nocy. W nocy – między 22 a 6 rano, hałas nie powinien natomiast przekraczać 30 dB.
Jak wykonywany jest pomiar hałasu?
Obowiązująca norma PN-87/B-02151/02 obliguje do wykonywania oceny hałasu w budynkach za pomocą jednoliczbowego wskaźnika oceny poziomu dźwięku A, określanym jako równoważny poziom dźwięku A. Poziom dźwięku A w porze dziennej określany jest dla najkorzystniejszych 8 godzin, a także w porze nocnej, w najniekorzystniejszej 0,5 godziny. Wykonując pomiar, uwzględniany jest poziom tła akustycznego, wahający się zwykle między 28/32 dB. Tło kaustyczne wpływa na możliwość wykonania oceny hałasu. Pomiar hałasu wykonywany jest specjalnym urządzeniem – całkującym miernikiem poziomu hałasu. Miernik musi mieć klasę dokładności 1 oraz mikrofon elektrostatyczny z ważnym świadectwem uwierzytelnienia.
